Erzurumlu mesken bayanı anne ve ayakkabı fabrikasında emekçi bir babanın 3 çocuğundan biri olarak İstanbul’da dünyaya gelen Mustafa Şenol, 11 aylıkken konuşmaya başladı. Bir müddet sonra Şenol’da kekemelik olduğu anlaşıldı.
Konuşma bozukluğu nedeniyle okulda ve özel hayatında sıkıntılar yaşayan Şenol, bir yandan Kur’an kurslarına giderek hafızlık eğitimi aldı.
Eskişehir Anadolu Üniversitesi İlahiyat Ön Lisans Programı’nı kazanmasıyla en büyük hayallerinden biri olan imamlık mesleği için kıymetli bir adım atan Şenol, AA muhabirine kekemeliği nasıl yendiğini, hafızlığını ve gelecekle ilgili maksatlarını anlattı.
“Hocalarımın sorduğu hiçbir soruya parmak kaldırmadım”
Kekeme olduğu anlaşıldıktan sonra bilhassa okul hayatında büyük zorluklar yaşadığını belirten Şenol, “Okulda hocalarımın sorduğu hiçbir soruya parmak kaldırmadım. Bir gün ortaokuldayken fen hocam sunum yapmamı istemişti. Tahtaya kalktığımda çok heyecanlanmıştım. Kekemeliğim yüzünden kusur yaptım. Arkadaşlarım bana güldüler. Çok üzülmüştüm. O günden sonra okula hiç gitmek istemedim. Arkadaşlarımdan ağır tenkitler alıyordum. Güç periyotlardan geçtim.” diye konuştu.
Kekemelik tedavisi için ailesinin de uğraş ettiğini vurgulayan Şenol, kelamlarına şöyle devam etti:
“Doktorlara gittim. Hekimler ‘Biz buna bir şey yapamayız, bunun sorunu farklı. Farklı kurumlar ilgileniyor’ dediler. Herkesin alay etmesinden çok sıkıldım. Bayramlar, özel günlerden nefret ediyordum. Daima kaçamak kaçamak dolaştım. Babamla bile sıkıntı konuşuyordum, yalnızca annemle hoş konuşuyordum. Kardeşlerimle bile bazen zahmet çıkıyordu. Kur’an kursuna da birinci evvel mektepte başladım. 3 yıl orada devam ettim. 16 yaşındaydım. Orada kekemeliğim yüzünden sıkıntı okuyordum Kur’an-ı Kerim’i. Kur’an okurken bile zorluk çekiyordum. Bir gün hocam akşam namazını kıldırmamı istedi. Ben çok heyecanlandım. Güya başımdan aşağı sular akıyordu. Sonra tekrar kekemeliğim yüzünden sureyi okuyamadım, kusur yaptım. Çabucak orayı terk ederek uzaklaştım. Anneme, ‘Okumak istemiyorum, beni buradan alın.’ dedim. Annem ise, ‘Dayan oğlum az kaldı.’ dedi.”
“En büyük hayalim imam olmak”
Kekemelik problemine deva ararken Bağcılar Belediyesi Engelliler Sarayı’nda kekemelere yönelik “Konuşma Bozuklukları Eğitimi” verildiğini öğrendiğini aktaran Şenol, “Benim üzere birçok arkadaşımın olduğunu gördüm. Birinci evvel burada özgüveni, sevgiyi verdiler. Öbür insanların bakış açısının değerli olmadığını söylediler. Burada sunumlar, kitap okumaları yaptım. Arkadaşlarla birlikte bir yerlere gittik, gezdik. Bunları yaptıkça özgüvenim çoğaldı. Özgüvenim çoğaldıkça kendi zaten yok olmaya başladı, daha akıcı konuşmaya başladım. Kekemelik tedavisinin hafızlığıma da çok katkısı oldu.” tabirlerini kullandı.
Şu anda uzaktan İlahiyat eğitimi aldığını kaydeden Şenol, şunları söyledi:
“En büyük hayalim imam olmak. İmam olduktan sonra vaazlarımda birinci maksadım, cemaate dönüp ‘Kekemelik bir hastalık değildir. Kekeme birisi devletin, belediyelerin ve özel kesimlerin eğitim verdiği kurslara katılsın.’ diyeceğim. Yolda ya da öbür bir yerde vatandaşlar, kekeme birisini gördüğünde, onları azarlamasınlar, hor görmesinler, çabucak teşvik etsinler. Kendimi geliştirerek daha farklı yerlere gelmeyi düşünüyorum. Kekemelik sorunu yaşayanlar utanmasınlar, kendilerini korkak alıştırmasınlar. Her yere girsinler. Ben buraya geldiğimde herkesin benim üzere olduğunu görünce ‘keşke daha erken kursa gelseydim’ diyorum. İnsanlara bir şey anlatmak için kendimi hazır hissediyorum. Artık her girdiğim mescitte, mescitte, vaaz, hutbe verebilirim, imam olabilirim.”