Ekranların en sıra dışı isimlerinden olan, kelamını pek sakınmayan ve bu halini 90’lı yıllardan beri sürdüren bir isim olan Okan Bayülgen, artık yeni bir heyecan yaşıyor. Bayülgen, 17 Kasım’da İKSV Tiyatro Festivali’nde Shakespeare’in ünlü oyunu III. Richard’ın farklı bir yorumunu sahneye taşımaya hazırlanıyor.
Bayülgen’le yeni oyununu, hükümet tarafından kendisine uygulanan ambargoyu, dijital dünyayı ve Z neslini konuştuk.
Ünlü sanatçı kendisine yöneltilen ”Türkiye’deki mutsuzluk halini, kutuplaşmayı ve kültürel yozlaşmayı nasıl değerlendiriyorsunuz?’ sorusuna epey dikkat cazibeli bir karşılık verdi. ”Bizim değişikliğe ve morale gereksinimimiz var” diyen Bayülgen, kelamlarına şöyle devam etti:
”Bizim değişikliğe ve morale gereksinimimiz var lakin evvel değişikliğe muhtaçlığımız var. Bir şeylerin değişmesi lazım. Bu talep hem gençlerden hem yaşlılardan geliyor. Herkeste bu türlü bir talep var. Şu anda isterseniz iktidar değişikliği anlayın isterseniz insanın kendini değiştirmesini anlayın ister hayat biçimini değiştirmek olarak anlayın. Değişikliğe gereksinimimiz var.”
İşte Bayülgen’in konuşmasından satırbaşları:
– 2016 yılında Altın Kelebek ödül merasimini sundunuz, ben de izlemiştim. Vakitten, sunucudan, takımdan kaynaklı birtakım kusurlar olmuştu. Bir de vakit kısıtlaması vardı.
Zaman kısıtlaması yoktu. dört buçuk saat sürüyordu merasim, ben iki buçuk saate indirmeye çalışıyordum. Tertibi ben yapmadım, oradaki sorun şu oldu: Çok kolay bir şey yapmıştım. “Ödülü almaya gelen salondan, ödül vermeye gelen kulisten geliyor. Sonra hepsi birden kulise gidiyorlar, akabinde hepsi dönüp salona dağılıyorlar” üzere bir uygulama yaptırdım. O sırada ödül alan dizinin heyeti konuşma yapamadı.
Ben de sahnede değildim. Sonra bana baskı yaptılar, “Çık özür dile” diye. “Ben sahnede bile değildim, ben niçin özür diliyorum” dedim. Kuliste sağa sola çekiştirmeler, müdahaleler olmaya başladı. Ben de biraz sarkastik bir konuşma yaptım diziyle ilgili, lakin makus bir şey söylemedim.
“CUMHURBAŞKANI’NA ŞİKAYET ETTİLER”
– Aslında sizin tavrınız bu…
Yok canım, benim hiçbir hatam yok. Esasen ben kendi kendime kriz yönetebiliyorum fakat bütün televizyon ve gazete yöneticileri toplanıp “Özür lisana, özür dile” deyince şöyle düşünüyorsunuz: Televizyonu, gazeteyi kurtarayım. Fakat hiçbiri beni kurtarmadı. Ben orada, beni Cumhurbaşkanı’na şikayet edip iki buçuk yıl ambargo uygulatanlara sinirlenmiyorum. Ben kendi tarafıma sinirleniyorum, zira o yöneticilerin baskısı yüzünden oldu bu.
Dünyadaki birçok ajans, İsveç devlet kanalı bile benimle röportaj yapmak istedi, zira bir ülkede bir şov insanı o ülkenin bir numaralı yöneticisi tarafından maksat alınıyor. Dedim ki, “Bu, bu ülkede yaşamanın bir bedeli.” Diğer bir yerde bu traji komedyadır. O ortada Bodrum’da İstanbul’un görmediği hoşlukta büyük bir kabare açtım, kitaplar seslendirdim falan… Bir arada televizyona iş yaptığım akranlarımın hepsi bıraktı yalnızca ben kaldım. Artık 30 yaşıma geri dönmüş üzereyim. Bunu Cumhurbaşkanımız sayesinde yaptım. Teşekkür ediyorum kendisine.